[[cento:centologia#centones_missalis|🔘]] [[0008|IN]] [[0167|GR]] [[0456|TR]] **AL** [[0502|OF]] [[0621|CO]] xxxxx [[0325|1️⃣]] [[0323|2️⃣]] [[0290|3️⃣]] [[0294|4️⃣]] [[0298|5️⃣]] ✅ [[0396|7️⃣]] [[0324|8️⃣]] xxxxx [[ant:0158|AN]] [[ant:7006|RP]] [[ant:9834|IV]] [[alia:alia|alia]] xxxxx //vide et// ⇩ ------------------ [[0308]] ← → [[0311]] {%syn:title:grad:0310%} [[1788]] ⟽ **[[cento_gr:cento_al#alleluia_6|AL 6]]** ⟾ [[0332]]\\ [[1760]] / [[1364]] ⟽ **[[cento_gr:cento_al#al_6a|AL 6a]]** ⟾ [[1654]] {%syn:analyse:grad:0310%} –––––––––––––––––– [[0003|IN]] [[0173|GR]] [[0456|TR]] **AL** [[0504|OF]] [[0624|CO]] xxxxx [[0325|1️⃣]] [[0323|2️⃣]] [[0290|3️⃣]] [[0294|4️⃣]] [[0298|5️⃣]] [[0310|6️⃣]] ✅ [[0324|8️⃣]] xxxxx [[ant:0007|AN]] [[ant:7013|RP]] [[ant:9815|IV]] [[alia:alia|alia]] ------------------ [[0291]] ⟽ **[[cento_gr:cento_al#alleluia_7|AL 7]]** ⟾ [[0317]]\\ [[1457]] ⟽ **[[cento_gr:cento_al#al_7c|AL 7c]]** ⟾ [[0317]] {%syn:analyse:grad:0310a%} –––––––––––––––––– [[0001|IN]] [[0202|GR]] [[0465|TR]] **AL** [[0481|OF]] [[0599|CO]] xxxxx [[0325|1️⃣]] [[0323|2️⃣]] [[0290|3️⃣]] ✅ [[0298|5️⃣]] [[0310|6️⃣]] [[0396|7️⃣]] [[0324|8️⃣]] xxxxx [[ant:0113|AN]] [[ant:7016|RP]] [[ant:9921|IV]] [[alia:alia|alia]] ------------------ [[0294]] ⟽ **[[cento_gr:cento_al#alleluia_4_typos|AL 4]]** ⟾ [[0321]]\\ [[0294]] ⟽ **[[cento_gr:cento_al#alleluia_4_typos|AL 4*]]** ⟾ [[0342]] {%syn:analyse:grad:0310b%} V. Confitebuntur caeli / mirabília tua domine / et veritátem tuam / in ecclésia sanctorum. Das AL Confitebuntur caeli ist im GR sextuplex in C (nach 853) und K (Mitte 9.Jh) belegt, d.h. es entstand um das Ende der Karolingerzeit. (840 Ost / 870 West). Es ist in 3 Traditiossträngen tradiert: in • Ch + A + Y im **7.Modus** Typos 7c ( so im GT 478 ohne Neumen), in den jungen Handschriften \\ • Mod + Mp + Ang als **Typos 4***, wobei Mp den Vers im 1.Modus beginnt (akzentuierender QuintPes), und in \\ • Bv 34 (+40+39+35) im **6.Modus**, sehr nahe an den Neumen von E (um 1000). Das ermöglicht die Rekonstruktion einer Melodie, die den Neumen von E entspricht, wie hier publiziert. Ihre Spezialität (Stärke!?) ist die an den Text angepasste, besser: vom Text abverlangte Variation der dreifachen Wiederholung: Der akzentvorbereitende Trc\\ "mi-__ra__-**bí**-lia" führt klassisch zum Akzent. Die Akzentsilbe durch Clivis zu enttonen ist bereits ungewöhnlich\\ "in __ec__-**clé**-si-a". Die Zielakzent um eine Silbe (2 Clives) zu verschieben, passt nicht mehr in eine authentische Gregorianik.\\ "et __ve__-ri-**tá**-tem" Ein Musterbeispiel für den Übergang von der //authentischen// zur //zweiten// Gregorianik. {%syn:hs:grad:Ytab:0310:600%} {%syn:hs:grad:0310%}